De emeritus-hoogleraar voor Toegepaste Romaanse taal- en literatuurwetenschap ( en didactiek ),
prof.dr. Alberto Barrera-Vidal gaat wel erg met de tijd mee.
In het cursusboek op pagina 51, unité 9, la permission ( toestemming ) lees ik een "dialoog" tussen
Jean-Pierre Teindas (JPT) en een politie-agent, agent de Police, (AP)
JPT: Excusez-moi. Excuseer.
AP: Qu'est-ce quíl y a ? Wat scheelt er?
JPT: Je peux stationner ici ? Kan ik hier parkeren?
AP: Non, Monsieur. Vous ne devez pas Nee, Hier mag u niet
stationner là. parkeren.
Kijk dit is nu een voorbeeld waarin je in de praktijk wat hebt.
Maar nu komt het volgende;
JPT: Et là-bas ? Je peux stationner là? En ginds? Mag ik daar parkeren?
AP:Non, Monsieur. Vous ne devez pas Nee, Daar mag u ook niet par-
stationner là, non plus keren.
JPT: Espèce d'imbécile ! Idioot !
Hiermee kan ik niet uit de voeten.
In Nederland wordt je gelijk aangehouden, mee naar het bureau genomen en je mag een boete, ter zake eenvoudige belediging van een ambtenaar in functie, gelijk betalen.
Ik heb nog even naar het jaartal waarin het boek is gedrukt gekeken. Dit heb ik niet gevonden.
De professor schrijft wel een kanttekening:
Espèce d'imbécile!
Het is aangeraden deze formulering niet luidop te zeggen om geen onaangename reacties uit te lokken.
Hier scoort de professor een punt maar ik ga deze les niet in de praktijk brengen.
Wat mij betreft kan deze les uit het cursusboek.
Ik lok straks genoeg reacties uit.
Ik weet nu wie de Espèce d'imbécile is, dat ben ik !
Dankzij de professor ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten