Sturen

 

Tijdens de briefing kregen wij te horen dat de wegen er goed slecht bijlagen.

In Noord Spanje had het goed geregend waardoor sommige plekken "onbegaanbaar" waren geworden.

Uiteraard geldt dit niet voor een eend.

 

 

Pierre adviseerde ons om de hellingen in de eerste versnelling te nemen.

U krijgt 30 strafpunten kreeg ik te horen.

Wat is dit nu weer ? Wij zitten toch niet in een rally ?

Onze tijd werd genoteerd.

Het gelukte mij niet om een sigaretje te draaien. Zelfs mijn vingers waren aan het zweten.

De vloeitjes absorbeerde het zweet.

Het is een al stof happen.

 

"Vite, vite " riep de organisatie.

Met armbewegingen maakte men ons duidelijk dat wij een restaurant moesten verlaten.

Colette en Alexandre hadden namelijk nog niet ontbeten.

 

Tegen het eind van de middag kwam Trapper vast te zitten.

Ik was helemaal op maar wij moesten nog 150 kilometer.

In overleg met de organisatie besloten Lida en ik een andere route, lees asfalt, te nemen om alsnog op tijd in het kamp te komen.

In het kamp werd er tot diep in de nacht gesleuteld.

Door al dat sturen begon ik aardig last te krijgen van mijn armspieren.
Door de voorzijde van Trapper omhoog te zetten veranderde het stuurgedrag.
Het was een stuk zwaarder geworden. Op de normale weg merkte je dit niet maar off road des te meer.