Murphy's law

 

Nee, dit is echt niet leuk meer. 

Het lijkt wel of de duivel ermee speelt.

Wat ik ook aanraak, het gaat stuk.

Bij het zetten van koffie, gaat het koffiezetapparaat stuk, bij het inschakelen van de tuinverlichting vliegen de zekeringen om je oren. Zelfs bij het allerkleinste ding, het wassen van de handen, dondert de zeepdispencer naar beneden en dat geeft een troep in het aanrechtkastje.

Nee, de lekkage van de garage is niet verholpen.

Ergo er komen andere lekkages bij !

De komende tijd ga ik een inhaalslag maken.

 

 

Raid sticker

 

De huiskamer is omgebouwd tot ontwerpstudio.

Op de tafel liggen kleurpotloden, voorbeelden van lettertypes, afbeeldingen van Portugese haantjes en nog meer troep.

Met een "nagelschaar" heb ik een 2CV uitgeknipt.

Wederom slaat mijn fantasie op hol.

Zelf ben ik een fan van de "stencil" letter en al plakkend en knippend maak ik mijn eerste Raid sticker.

Nee, toch te saai.

Al denkend aan de "Garmin-eend" dacht ik een wegenkaart als achtergrond te gebruiken.

Al snel volgen er meerdere stickers maar die komen niet door de "keuring".

Het moet kleurrijk worden is de algehele opvatting.

Nu heeft Portugal een mooie vlag.

De kleuren rood - groen en geel zullen in de sticker terug te zien zijn.

Wij, ik heb intussen "professionele" hulp gekregen van mijn dochter, zijn nog even bezig!

Even geduld a.u.b.

 



Voorstellen



 

Olá,

 Mag ik mij even voorstellen, mijn naam is Galo.

Zoals de meeste weten ben ik het nationale symbool van Portugal.

Thans fungeer ik als "mascotte" voor de Raid Portugal.

Met Trapper ga ik weer terug naar mijn geboorteland.

Hier zal ik jullie de allermooiste plekjes laten zien waar wij later met een 2CV kunnen rijden.

U leest het goed, een 2CV, dus geen Renault laat staan een Rolls Roys.

  

 

Hier sta ik met mijn "familie".

Op internet kan je de legende over mij, de haan van Barcelos, lezen.

Zonder aarzeling kan ik zeggen dat ik onvoorstelbaar geluk breng.

Als iemand mij in een 2CV kan zetten ( tekenen ) dan is de Raid sticker wat mij betreft alvast geboren.



werkbezoek

 

Zojuist ben ik teruggekomen van een "werkbezoek" aan reisboekhandel Pied à Terre, gevestigd Overtoom 135 te Amsterdam.

 

 

Zoals je kunt zien op de Michelin wegenkaart, Portugal Sul, nummer 593, valt er weinig te zien.

Ja, je kan van A naar B rijden maar daar is alles mee gezegd.

Deze "gedetailleerde" wegenkaart, 1: 300 000, m.a.w. 1 cm = 3 kilometer, valt bitter tegen.

 

 

Deze "Carta Militar" biedt veel meer.

Vrijwel op ieder blog lees je om zelf de kaarten van huis mee te nemen.

Deze "echte" kaarten zijn kennelijk moeilijk te vinden.

99,9 procent van de toeristen hebben voldoende aan de bovenste Michelin kaart.

Helaas, dat gaat voor ons niet op!!

Je kunt gebruik maken van een gids......!!!! ????

Deze rol wil ik graag op mij nemen.

In dit gebied wordt de Medronho, de beroemde aquardiente ( jenever ) gebrouwen.

De allerlekkerste is de "Monchique Moonshine", die men zelf, volgens kenners, ik dus nog niet, distilleert en onder de toonbank verkoopt.

Met "militaire precisie" ga ik op zoek naar zo'n distilleerderij.

Mocht ik verdwalen cq komen vast te staan dan weet ik precies waar ik ben. :-) 

 

 

Project Raid Portugal (PRP)

 

Al tijden "kriebelt" er iets.

"Wat ? ": dat kan ik niet goed onder woorden brengen.

Onlangs waren wij bij de presentatie van de Touareg Trail, de "Dakar Challenge", welke wordt gehouden van 20 september tot 10 oktober 2014.

Ja, wij kregen die "kriebel" weer.

Zelf heb ik wat moeite met de slogan: "The battle of the Cult Cars."

Er is gewoon geen betere auto als de 2CV!!

Volgend jaar mogen namelijk ook auto's meedoen van een ander merk.

Nu komt het:

"No need to buy something expensive; some suitable cars can be found from 500-1000 euro onwards."

Hier in Nederland gaat die vlieger niet op of je moet met het wrak van het jaar op de weg rijden.

In geval van nood wil ik best sleutelen maar of ik dit aan een Renault 5 wil doen betwijfel ik.

Noch zie ik mij een Rolls Roys Phantom omhoog duwen.

Wij zijn geen figuren die tot de middag uitslapen en dan met een cocktail in de hand bij het zwembad gaan zitten.

Er moet een gulden middenweg zijn.

Spanje hebben wij gehad, nu is Portugal aan de beurt.

Inmiddels ben ik in het bezit van drie Michelin wegenkaarten.

Het zuiden, midden en noorden.

Het mooie is dat het off road rijden in Portugal "normaal" is.

Bij het intikken van "off road Portugal" kom je op de mooiste plekken.

Bijvoorbeeld de Serra da Monchique, een dichtbebost gebied met veel eucalyptus-, kastanje-, dennen- en kurkbomen, maar ook grote stukken droge heidegrond.

Dit moet een geweldig gebied zijn.

Lekker koel als je voornemens bent om dit tijdens het "hoogseizoen" te rijden maar mogelijk te koud in het najaar.

Van de week heb ik de stoute schoenen aangetrokken en contact gezocht met diverse (4) off road bedrijven.

Waarom ga je het wiel opnieuw uitvinden?

Er zullen toch voldoende off road tracks zijn ?

Die zijn er zeker in ruime mate maar geen enkel bedrijf geeft deze routes uit handen.

Ergo bij twee zaken mag je de gps niet eens meenemen.

Zij zijn bang dat "hun" route, lees: "kapitaal" op internet beland.

Ik ga er in ieder geval heen om alvast een kijkje nemen.

Uiteraard zijn ideeën en suggesties meer dan welkom.

Een barbecue ( sardines; bivouac ) op een intiem strandje behoort tot de mogelijkheden.

Niet onbelangrijk, er vallen geen "punten" te verdienen of te verliezen.

Wordt vervolgd.

 

 

 



City Racing Rotterdam

 

Het filmpje van Trapper, met het logo van Monster over de spoorrails, is nog niet klaar of wij krijgen een VIP-uitnodiging van Monster Energy om de City Racing Rotterdam bij te wonen.

Daar zeggen wij geen nee tegen.

Eerder zagen wij een video van Tim Coronel versus Lennard Wander om de Monster Energy Penalty Drift bokaal 2013.

Door de rook zagen wij onze zoon, nadat hij de bal klaar had gelegd, een veilig heenkomen zoeken.

 

 

Het mooiste plekje wat je maar kan vinden. Uitzicht op de Blaak en de Verlengde Willemsbrug in Rotterdam.

Hier zag je, vanaf de Monster Energy Experience trailer, letterlijk iedereen voorbijkomen.

Eerlijk gezegd kwam ik niet voor Giedo van der Garde, onze nieuwe Formule 1 coureur, met zijn Caterham Formule 1-team, niet voor Jos en Max Verstappen, niet voor Tim Coronel, Jeroen Bleekemolen etc.

Wij zijn gekomen voor één Nederlander, Lennard Wander, en voor de rest Amerikanen onder wie Vaughn Gitten jr en Terry Grant.

Vette show, dus.

 

 

De genodigden kregen een hapje en een drankje.

Lida en ik kozen voor een lekker koel rosétje.

Wat er volgde was een en al spektakel.

 

 

Lennard met zijn Nissan 350Z gaat hier "even" de bocht om.

 

Vaughn Gitten Jr met zijn Ford Mustang kan er ook wat van.

Wat een show.

 

 

Over show gesproken, dit is Terry Grant.

Bij het zien van Terry ging het publiek totaal uit z'n dak.

Of zou dat door zijn aanzienlijk jongere vrouw komen ?

 

 

Ja, die blonde daar.

Leeftijd is niet belangrijk :-)

 

 

Terry op zijn oude dag in actie. Achtjes draaien tussen de Monster girls.

Bijzonder knappe prestatie in deze toch krappe ruimte.

 

Nu wordt het nog gaver.

Nu "drift" de ene wagen om de ander.

De linker voorband van de achterste auto gaat in de fik.

De brandweer wil hier een einde aan gaan maken.

Niets daarvan zegt Terry. Als ik ga rijden gaat de band vanzelf uit.

Wat een maf volk die Amerikanen.

Gelukkig zijn wij ook een beetje "maf".

Alles is goed afgelopen.

 

 

In de bar zijn grote gaten geslagen.

Wij hebben geen gebruik gemaakt van de signeer sessie van de Monster atleten en wij zijn niet op de foto gegaan met de Monster girls.

Ik ben namelijk nog steeds niet uitgekeken op Lida ;-)

Monster Energy hartelijk dank. !

Dit is het "clippie" van vorig jaar:

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=fbq8xLc3gaY

 



 



Woord van dank

 

Wij hebben een bericht gekregen dat Christian, Colette, Alexandre en Charly de eindstreep veilig in Portugal hebben bereikt.

Dat geeft een goed gevoel. 

Na vele omzwervingen zijn wij weer op de plek beland alwaar wij onze aanhangwagen mochten stallen.

Wat hebben wij het hier naar ons zin gehad.

Uit privacy overwegingen noemen wij geen namen.

Zij willen geen "toeristen" over de vloer. Wij kunnen dit standpunt alleen maar respecteren.

Mogelijk hebben wij hier als "serieuze" Hollanders verandering in gebracht.

Deze mensen staan vandaag de dag dichter bij de natuur dan wij.

Met de vrouw des huizes, een gigantisch gastvrije vrouw, wij kregen drinken en eten, had ik terloops een gesprek over de "gen cultuur"

Volgens haar moest men in China de bloemen met de hand bestuiven om te zorgen dat de boom/plant vrucht draagt.

Boven afgebeelde foto stemt mij tot nadenken.

Dit is toch een wonder ?

Er was geen bij in het huis te bekennen.!

Op de vensterbank speelde wel een oorlog af.

Indringers werden verjaagd.

Ik voelde mij net een Sir David Attenborough, die meest epische en dramatische natuurspektakels op aarde groots en meeslepend in beeld brengt.

Hier zou ik zo een opname kunnen maken voor de Planet Earth.  Als ik dit nu in HD kwaliteit zou opnemen, dit kan met mijn smartphone, dan kan ik in principe een prijs winnen.

Nee, dit doe ik maar niet want dat kun je deze lieve mensen niet aandoen.

Monsieur R. et Madame A. hartelijk dank voor het wel slagen van mijn droom en het behalen van mijn "weddenschap".

Als het goed is heeft U nu internet en kunt U onze belevenissen, via Google Translate, volgen.

 

 

Lieve madame A. in onze tuin in Nederland speelt zich ook een oorlog af.

Deze "meneer" heeft al vijf bijen gevangen.

Alles wordt keurig omwikkeld maar wie gaan nu de bloemen bestuiven ?

Zoals je ziet is de natuur keihard.

U hoeft niet bang te zijn. Wij gaan niet "ingrijpen".

 

Nu komt de master of electronics, Marco van 2CV-PartnerS, aan de beurt voor de aanpassingen van het stuurslot en de elektronica en ik eindig met Walter de master of gearboxes, die met de Quaife net het "zetje" over bepaalde bergen in Spanje gaf en er mogelijk voor zorgde dat ik net niet de afgrond in reed.

 

Couffre de Padirac

 

Wil jij lekker "afkoelen", Cees ?

De temperatuur is ongeveer 15 graden en je kan lekker wandelen.

Dit zeg je niet tegen dovemans oren.

Natuurlijk wil ik dit !

 

 

What the f*ck is this ?

Zitten wij bij Disney World ?

Nee.....in deze temperatuur ga ik niet in de rij staan.

Als jij nu een kop koffie gaat drinken dan ga ik in de rij staan!! zei Lida.

Oke.

 

 

Moet U uw trui niet meenemen ?, vroeg een van de wachtenden.

Nee, ik kom voor de kou !

Aan de reactie te zien begreep de "wachtende" mij niet.

Ik had namelijk geen zin om mijn avonturen in Spanje uit te leggen.

Eenmaal binnen, je kan via de trap/lift 103 meter naar beneden, is de temperatuur:

GODDELIJK.

Dit is echt een te gekke attractie. Een stalactiet van wel 60 meter en vele gewelven met eentje van zelfs 94 meter.

Met een bootje diep onder de grond varen en veel lopen ( afkoelen ).

 

Deze foto, die ik van internet heb gehaald, geeft aardig de sfeer weer.

Helaas mochten wij onder de grond niet fotograferen :-(
Krijg je weer groene smurrie van :-)

 

 

 



Andorra

 

Ah...dat is lekker.

Boven in de bergen, heerlijk in de schaduw.

Een prima temperatuurtje.

Een koud pintje, wat wil "den mensch" nog meer.

Eigenlijk waren wij op zoek naar "onze" camping uit 1980 maar die is het niet geworden.

Dit is stadscamping Valira in Andorra la Vella.

In de buitenwijken troffen wij veel leegstand aan.

In het centrum van hetzelfde. Veel hotels, winkels, restaurants etc. staan leeg en te koop.

Dit is niet de plaats die in onze herinnering zit.

Wel is dit een eldorado voor de motor liefhebber geworden.

Je ziet de ene motorzaak na de andere.

 

 

Je kunt hier prachtige bergwandelingen maken.

Daar hebben wij een auto voor, zeg ik maar.

Trapper is een klimgeitje. Hard gaat het niet maar hij heeft toch de finish gehaald op de Port d'Envalira.

Dit is een etappe uit de Tour de France.

Veel leuker dan een route de peage !

Schaduw

 

Nee, hebben geen zin om op het terrein van de wereldmeeting te staan.

Wij verkassen naar het "water" en de schaduw.

Zoals je ziet zijn wij niet de enige.

 

 

Gelukkig vertrok er net een camper op het kampeerterrein.

De camping is volzet.

Op het vrijgekomen plekje konden wij mooi ons tentje met tarp opzetten.

Het leek wel een 2CV-meeting. Er was rondom het zwembad geen vierkante centimeter meer vrij.

Ondanks dat wij hier vele bekenden tegen kwamen zaten Lida en ik elkaar met gemengde gevoelens

aan te kijken.

Wat gaan wij doen ?

Portugal, via de normale weg ?...Nee.

Andorra en dan later in Zuid Frankrijk op ons gemak de aanhangwagen ophalen ?.. Ja.

Elke dag vroegen wij ons af hoe het met Christian, Colette, Alexandre en Charly zou gaan.

Ideaal om via de sms op de hoogte te blijven.

 

Luxe camping

 

Dit is de meest luxe camping van Spanje.

Deze camping heeft namelijk vloerverwarming.

Hier staan wij op het off road-gedeelte van Motorland.

Wij moesten op het asfalt kamperen. Met andere woorden, het gebruik van tentharingen was verboden.

Aldaar hadden wij mooie douches en prachtige toiletten.

Er was zelfs elektriciteit voor de koelbox.

 

 

In de zengende hitte, het was 43,5 graden in de schaduw en 48 graden uit de schaduw, bezochten wij de wereldmeeting.

Ik merkte dat ik begon "leeg" te lopen.

Ik kon drinken wat ik wilde maar het kwam via mijn voorhoofd en lichaam er net zo snel weer uit.

Op het laatst had ik het gevoel of mijn ogen echt "dicht" zaten.

Op een terrasje kochten wij de ene literfles water na de andere.

Op het laatst kon ik niet eens meer plassen.

Tijdens de briefing kregen wij te horen dat wij de volgende dag behoorlijk wat ( difficiel ) voor de kiezen zouden krijgen.

Als de organisatie dit al tegen die ervaren raid-rijders zegt dan krijgen wij het extra zwaar.

De route gaat over het terrein waar het team van Kamaz uit de Dakar Rally oefent.

Ik besloot de knoop door te hakken.

Onder deze omstandigheden red ik het niet.

In de avond hielden wij een soort afscheidsdiner en namen afscheid van Christian, Colette, Alexandre en Charly.

De volgende morgen nam ik afscheid van de organisatie.

Aan hen heeft het zeker niet gelegen.

Zij hebben stinkend hun best gedaan om iets unieks neer te zetten.

Dat is ondanks alles bijzonder goed gelukt.

 

 

 

Afgrond.

"Dat ging maar net goed. Ik zag mijzelf al beneden liggen..." fluisterde Lida.

Zelf schrok ik ook enorm. Dit is heel zacht uitgedrukt. Spontaan kreeg ik een hartslag die niet te meten is.

Met de bestemming als het ware in zicht betrapte ik mijzelf op een gigantische fout.

Ik ging in een bocht, mogelijk door vermoeidheid, remmen waardoor de achterkant van Trapper wegsloeg.
Eerder betrapte ik mijzelf op het maken van wat "kleinere" foutjes. Deze foutjes kon ik nog aardig verdoezelen.
Deze manoeuvre niet.
Geen goed teken dat concentratieverlies.

De laatste dagen begon ik last te krijgen van mijn ogen.

Het zout van het zweet beet in mijn ogen waardoor ik rode ogen kreeg.
Bij het wakker worden waren mijn oogleden als het ware aan elkaar geplakt.

Lida vroeg om het uur of ik de "slaap" (derrie)  uit mijn ogen wilde halen.
. 

STOP !

 

"Stoppen !" : riep iemand van de organisatie.

Jullie moeten omkeren ! 

 

Aan de overkant staat de politie, die de eenden weer terug stuurde.

 

Het is hier super mooi.

Kennelijk hebben sommige deelnemers, die op weg waren naar de wereldmeeting, bepaalde borden niet gezien.

Niet zo gek overigens want het is een en al navigeren en een foutje is zo gemaakt.

 

Waar zijn wij ?

Het roadbook bleek niet altijd te kloppen.

Tijdens de briefing haalde Charly al diverse keren fouten uit het roadbook maar als de organisatie een "nulletje"

vergeet heeft dit toch gevolgen.



 

 

Bij een verzamelpunt werden de kentekens van diverse deelnemers door de guardia civil genoteerd.

 

Ook wij zijn op weg naar de wereldmeeting van 2CV rijders.

Het lijkt wel of het met de dag warmer wordt.

Het is een hete, stoffige bedoeling.

Trapper ligt vol met lege plastic water flessen.

Nieuw segment

 

Het gaat slecht met de auto-industrie.

Hier wordt, denk ik met succes, een nieuw segment aangeboord.

Hoe maak je de auto zo licht mogelijk.
In Nederland scheelt dat weer wegenbelasting.

Bovenstaand voertuig had ik al op de Franse Nationale gezien maar bij dit bedrijf kan je terecht met al je "gewichtsproblemen".

 

 

Een stoeltje en een reserveband, rijden maar.

Het is een en al polyester met wat aluminium wat de klok slaat.

Hier kan Trapper met z'n uitrusting niet tegenop.

Voor ons heeft het geen zin om tegen deze snelheidsduivels te rijden.

Waar wij moeten duwen, vliegen zij er overheen.

 

Wil je een kijkje in de Raid-keuken nemen ?

Zie: http://www.youtube.com/watch?v=GQFgdFHhJQ8

 

GOD SAVE THE TWIN

 

 

 



Minimalistisch.

 

De Raid Mar a Mar is toch wel een andere tak van sport dan dat ik had gedacht.

In het begin heb ik mij voorgesteld aan een groep Zwitsers. Hartstikke aardige lui, die net als ik, moeite hadden met de Franse taal. Het viel mij op dat deze gasten niets maar dan ook niets hadden meegenomen. Zelfs geen stoeltje om op te zitten. Een super klein tentje, een slaapzak, bidon met water en wat gereedschap.

That's it.

Op zoek naar een "vuist", dit in verband met een deuk in de velg van Trapper, raakte ik in gesprek met mijn buurman die later bleek de Raid Mar a Mar te hebben gewonnen.

Mijn buurman was bezig om het gewicht van zijn eend beneden de 410 kilo te krijgen !

Ja, u leest het goed.

Vierhonderdentien kilogram.

 

De auto's zien er leeg uit maar je moet goed kijken.

Ruim 90 procent van de vijftig deelnemers heeft met de slijptol gewerkt.

Hierdoor ontstaan creaties die in Nederland niet op de weg mogen.

Hierover zal ik mij niet uitweiden maar daar is een truc voor. 

 

 

Dit is toch andere koek dan de vering van Trapper.

 

Laser gesneden aanpassingen.

Dit is een wereldje van specialisten.

Er wordt gestreden met het mes op tafel.

Het gaat om wie de snelste tijd heeft.

Het woord 2CV Cross neem ik vanaf nu niet meer in mijn mond.

Ja, dan kan het gebeuren dat een "toerist", ik dus, door deze "verkeersaso's" voor zijn sokken wordt gereden.

Na deze "heilzame" uitleg kreeg ik wel begrip.

Ik ga wel aan de kant als ik een stofwolk van achteren zie aankomen.

Maar of ik nu mijn koelbox, tafel, stoelen, tassen met kleding en kookgerei de volgende keer thuis laat weet ik niet.

"Je hebt maar twee onderbroeken nodig en twee T-shirts": vertelde de buurman. 

Het ene was je en het andere trek je gewoon "schoon" aan.

Die fles deodorant moet je gewoon vergeten, dat is teveel gewicht....

Onder de Franse deelnemers zitten vast geen koffieleuten.

Ik durf niet eens meer te vertellen dat ik twee koffiezetapparaten heb meegenomen, laat staan 20 meter verlengkabel voor de koelbox ;-)

 

 



 

 

Genieten

 

Vandaag hopen wij meer te genieten.

Uren achter elkaar sturen over super smalle, kronkelige weggetjes, in de hoop geen tegenligger tegen te komen is geen sinecure.

De organisatie heeft zijn uiterste best gedaan om een mooi parcours uit te zetten.

Sommige uitzichten waren adembenemend.

 

 

Om in de jungle te rijden hoef je echt niet naar Afrika toe.

Hier is het ondanks de hitte goed toeven.

 

 

Voor de tijd van het jaar moest het hier uitgedroogd zijn.
Zo groen heb ik Spanje nog niet gezien.

 

 

Ook dit kan gebeuren; een lekke voorband.

Snel de alarmverlichting aan om het achterop komend verkeer te waarschuwen.

 

Nee dit is geen kampvuur.

Het stof dringt door alles heen.

Effe zitten...vandaag wederom te weinig (geen) pauze gehad.

Lees koffie, lunch etc. ;-)

 



Sturen

 

Tijdens de briefing kregen wij te horen dat de wegen er goed slecht bijlagen.

In Noord Spanje had het goed geregend waardoor sommige plekken "onbegaanbaar" waren geworden.

Uiteraard geldt dit niet voor een eend.

 

 

Pierre adviseerde ons om de hellingen in de eerste versnelling te nemen.

U krijgt 30 strafpunten kreeg ik te horen.

Wat is dit nu weer ? Wij zitten toch niet in een rally ?

Onze tijd werd genoteerd.

Het gelukte mij niet om een sigaretje te draaien. Zelfs mijn vingers waren aan het zweten.

De vloeitjes absorbeerde het zweet.

Het is een al stof happen.

 

"Vite, vite " riep de organisatie.

Met armbewegingen maakte men ons duidelijk dat wij een restaurant moesten verlaten.

Colette en Alexandre hadden namelijk nog niet ontbeten.

 

Tegen het eind van de middag kwam Trapper vast te zitten.

Ik was helemaal op maar wij moesten nog 150 kilometer.

In overleg met de organisatie besloten Lida en ik een andere route, lees asfalt, te nemen om alsnog op tijd in het kamp te komen.

In het kamp werd er tot diep in de nacht gesleuteld.

Door al dat sturen begon ik aardig last te krijgen van mijn armspieren.
Door de voorzijde van Trapper omhoog te zetten veranderde het stuurgedrag.
Het was een stuk zwaarder geworden. Op de normale weg merkte je dit niet maar off road des te meer.

Estartit

 

Na het "Franse" ontbijt vertrokken wij naar Estartit.

Op dit moment had ik even het gevoel in een 2CV Cross te zitten.

Het "kwartje" viel bij mij nog niet.

Bij het zien van de helmen in de 2CV ging er nog steeds geen lampje bij mij branden.

 

 

10:00 uur zouden wij uit Estartit vertrekken.

Zelf had ik gedacht dat de organisatie hier op het strand in Spanje een groepsfoto zou maken.

 

Dat was "wishful"-thinking.

Dan neem ik maar zelf een foto van de Spaanse kust.

 

 

Zo aan de borden te zien heeft de organisatie geen toestemming gekregen om op het strand te vertrekken.

Ik vroeg aan Jean Pierre waar iedereen was.

"Die zijn al lang weg !", antwoordde hij.

Dit vond ik bijzonder vreemd. De start was om 10:00 uur en wij waren keurig op tijd.

Wij wisten wel dat Christian en Charly richting Girona waren gegaan maar Alexandre en Colette moesten ons inziens nog aankomen.

Na het roadbook te hebben ontvangen besloten wij toch op Alexandre en Colette te wachten.

Onze "tijd" was al ingegaan.

Drie kwartier later reden wij met Alexandre en Colette op.

Zij hadden kennelijk een andere weg gevolgd.

Let the adventure begin !